سولیوان در پیام خود گزارش داده بود که وخیم‌تر شدن تدریجی اوضاع در ایران شاه را برانگیخته است که یا استعفا بدهد و یا اینکه به استقرار یک دولت نظامی متوسل گردد.

حوادث سیاسی ایران در سال 1357 با سرعت بسیار عجیبی پیش رفت. حوادث غیرقابل انتظار بود و بسیاری از تحلیلگران خارجی انتظار آن را نداشتند. تا جایی که بسیاری از تحلیلگران خارجی از تحلیل درست وقایع بازماندند. سولیوان از جمله این افراد است:

«در دوم نوامبر ۱۹۷۸(۱۱ آبان ۵) ساعت ۶ بعد از ظهر، دستور دادم تا یک جلسه اضطراری کمیته شورای امنیتی ملی در اتاق بررسی اوضاع تشکیل گردد. کمیته به این منظور احضار می‌شد تا برای پاسخ دادن به پیام فوری ویلیام سولیوان سفیر نگران آمریکا در تهران تصمیم گیری کند. سولیوان در پیام خود گزارش داده بود که وخیم‌تر شدن تدریجی اوضاع در ایران شاه را برانگیخته است که یا استعفا بدهد و یا اینکه به استقرار یک دولت نظامی متوسل گردد. در این جلسه وارن کریستوفر به نیابت از جانب سایروس ونس که نتوانسته بود شرکت کند. هارولد براون (ژنرال دیوید جونز) که به جای ژنرال جرج براون بعنوان رئیس روسای مشترک ستاد تعیین شده بود، آدمیرال استنفیلد ترنر (رئیس سیا) و نیز دوید آرون و فرمانده گری سیک که هر دو از مقامات شورای امنیت ملی و دومی مسئول امور ایران بود حضور داشتند. سفیر آمریکا در تهران این بار بدون هشدار قبلی و برخلاف پیام‌های قبلی خود خواسته بود تا در عرض ۴۸ ساعت او را راهنمائی کنیم و اجلاس ما در نظر داشت تا خواسته او را برآورده کند. از آنجا که سولیوان تا کنون خواهان راهنمایی ما نشده بود، پیام او مرا متقاعد کرده بود که ما به یک مرحله بحرانی رسیده‌ایم، و موضوع می‌بایستی تحت توجه و کنترل شورای امنیت ملی قرار گیرد.»


منبع: زبیگنیف برژینسکی، خاطرات برژینسکی: اسرار سقوط شاه، ترجمه حمید احمدی، تهران، انتشارات جامی، 1362، صص 20- 21