از میان مهاجرانی که طی جنگ جهانی دوم وارد ایران شدند نظامیان باید راهی میدان‌های جنگ متفقین در جبهه های مختلف می‌شدند و غیر نظامیان نیز می‌توانستند پس از توقفی در ایران زندگی جدیدی را در دیگر کشورهای آزاد جهان آغاز کنند.

در سال 1942 تعداد زیادی از پناهنده‌های لهستانی با شرایط بسیار بد، وارد ایران شدند. پناهندگان که شامل افراد مختلفی از رده‌های نظامی و غیرنظامی بودند، مدتی را در ایران به سر بردند و بسیاری از آنان بعد از پایان جنگ به کشور خود بازگشتند. ورود لهستانی‌ها به ایران، شرایط خاصی را نیز به کشور تحمیل کرد:
«اگر چه سابقه ارتباط فرهنگی، اقتصادی، نظامی و سیاسی دو کشور ایران و لهستان به قرن‌ها قبل باز می‌گردد - که اوج آن را در دوره صفویه شاهد هستیم، اما بخش عمده آشنایی مردم ایران با لهستانی‌ها به دوره جنگ جهانی دوم و ورود ده‌ها هزار مهاجر لهستانی به ایران برمی‌گردد. طبق آمارهای رسمی ایران تعداد لهستانی‌هایی که پیش از این تاریخ در ایران زندگی می‌کردند به دویست نفر هم نمی‌رسید که بیش از نیمی از آنان در تهران مشغول به کار بودند. از میان مهاجرانی که طی جنگ جهانی دوم وارد ایران شدند نظامیان باید راهی میدان‌های جنگ متفقین در جبهه های مختلف می‌شدند و غیر نظامیان نیز می‌توانستند پس از توقفی در ایران زندگی جدیدی را در دیگر کشورهای آزاد جهان آغاز کنند. اکثر این عده به تدریج از ایران خارج شدند و تعداد کمی نیز اقامت و ادامه زندگی در ایران را ترجیح دادند. لازم به ذکر است که مقارن ورود مهاجران لهستانی به ایران به واسطه جنگ جهانی دوم و حضور عده زیادی از سربازان متفقین و خارجی فشار اقتصادی زیادی بر دوش دولت و ملت ایران تحمیل شده بود که شرایط زندگی را برای مردم واقعاً سخت نموده بود و حضور این مهمانان ناخوانده جدید هم بر شدت اوضاع می افزود. ولی این امر باعث نشد که ایرانیان در پذیرایی خود از مهاجران لهستانی کوتاهی کنند.»



منبع: لهستان و ایران، برگ‌هایی از تاریخ روابط ایران- لهستان، تهران، کتاب سرا، 1388، صص 40- 41