استقرار کامل استعمار در هند تا سال‌ها بعد سراسر نیمه دوم قرن ۱۸ با درگیری‌ها و جنگ‌های فراوان همراه بود.

با ورود استعمار به کشور هند، این کشور شاهد جدال‌های گسترده میان مردم محلی و استعمارگران بود. گرچه در این رابطه قدرت نظامی و تجهیزات استعمارگرایان بسیار بیشتر از مردم بود؛ اما در مواردی مردم بر استعمارگرایان غالب می‌شدند:

«استقرار کامل استعمار در هند تا سال‌ها بعد سراسر نیمه دوم قرن ۱۸ با درگیری‌ها و جنگ‌های فراوان همراه بود مقاومت‌های زیادی از سوی حکام محلی و مردم هند در برابر آنان صورت گرفت اما چون این مقاومت‌ها هماهنگ و یک پارچه نبود همواره با شکست مواجه می‌گشت. تا اواخر قرن ۱۸ حیدر علی حاکم می‌سور دردسر‌های فراوانی برای کمپانی به وجود آورد و حتی در سال ۱۷۶۹ وضع انگلیسی‌ها در هند وخیم شد. شهر مدرس پایگاه اصلی آن مورد تهدید قرار گرفت. در سال ۱۷۶۹ لیندرسی، فرماندار ناوگانی از نیروی دریایی انگلیس برای کمک به نیرو‌های کمپانی از جانب دولت انگلیس راهی اقیانوس هند شد. او مخفیانه فرمان داشت که با تشدید جنگ‌‌ میان کمپانی و حکام محلی، هندو‌ها را وادار کند که از ملکه انگلیس کمک بخواهند این سیاست با موفقیت توام شد که در سال ۱۷۷۳ اداره حکومت مناطق متصرفی، به طور مستقیم تحت حکومت پارلمان انگلیس قرار گرفت و عملاً حکومت مستقیم دولت انگلستان جایگزین قدرت کمپانی هند شرقی شد.»


منبع: علیرضا ثقفی خراسانی، سیر تحولات استعمار در ایران، مشهد، نشر نیکا، 1375، صص 100- 101