نخست نان‌های پهن و باریکی به طول دو و عرض یک پا به نام (چورک) با یک بشقاب خالی برای هر نفر بر سر سفره می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذارند. دانه‌های برنجی را که به هنگام صرف غذا بر سر سفره با لباس بریزد در این بشقاب جمع می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند.

قاجاریان برای پذیرایی از مهمانان خود قوانین ویژه خود را داشتند. این قوانین و یا آداب و رسومات در هنگام صرف غذا نیز صادق بود. این آداب نه تنها اموری چون نحوه نشستن و روش‌های پذیرائی را دربرمی‌گرفت، بلکه شامل انتخاب غذاها نیز می‌شد.

«نخست نان‌های پهن و باریکی به طول دو و عرض یک پا به نام (چورک) با یک بشقاب خالی برای هر نفر بر سر سفره می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذارند. دانه‌های برنجی را که به هنگام صرف غذا بر سر سفره با لباس بریزد در این بشقاب جمع می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. برای هر دو نفر یک دوری پلو و قدحی شربت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آورند وقتی سفره چیده شد آنکه مقامش از همه بالاتر است به اشارتی کلمه (بسم اله) یعنی (یاری خداوند) را بر زبان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌راند. صرف غذا شروع می‌شود ولی خدمتکاران هنوز به پذیرائی ادامه داده و دوری‌های دیگری که غالباً محتوی کباب است بر سر سفره می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آورند. برای تحریک اشتها، انگور و خیار و تربچه و بادام و نمک بر سر سفره می‌گذارند برای استفاده از نمک شست دست را آهسته با آب دهن‌‌تر کرده و به نمکدان می‌زنند. گاهی به هنگام صرف غذا به دستور صاحب خانه برای سرگرمی مدعوین موسیقی ترنم کرده و احيانا كسانی آواز می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خوانند. ولی معمولاً غذا در سکوت و خاموشی صرف می‌شود.»


منبع: سرهنگ گاسپار دروویل، سفرنامه دروویل، ترجمه جواد محیی، تهران، انتشارات گوتنبرگ، چاپ دوم، 1348، ص 93