در دوره نفوذ استعمارگران به کشورهای مختلف، مستعمرات برای رهایی از استعمارگران به روشهای مختلفی روی میآوردند. یکی از روشهای اشتباه، استفاده از خارجیان برای دفع حملات و یا قدرت استعمارگران بود. اشتباه این روش ناشی از آن بود که بسیاری از آن کشورهای خارجی نیز ماهیتی استعماری داشتند:
«در دوران حکومت مظفرجنگ پسر ارشد نظام الملک، نفوذ اروپاییان در دولت حیدرآباد آغاز شد. او به دلیل تهدید فزاینده همسایگان ناآرام و متجاوز، انگلیسیها و مهاراتهها، افسران فرانسوی را به استخدام ارتش خود درآورد این در زمان جنگ هفت ساله انگلیس و فرانسه در هند است. معهذا بتدريج مستشاران فرانسوی به قدرتی مداخله گر بدل شدند و با حقوق سالیانه 9/2 میلیون روپیهای خود بـه بـاری بـر گـردن دولت حیدر آباد در سال ۱۷۵۱ مظفر جنگ درگذشت و با دسیسه ژنرال باسی فرانسوی صلابت جنگ، پسر نالایق نظام الملک زمام دولت را به دست گرفت. باسی حیدرآباد را به پایگاهی برای تهاجم به مستملکات انگلیسیها در بنگال بدل ساخت. در این زمان وزارت دولت حیدرآباد را شهنوازخان به دست گرفت.»
منبع: عبدالله شهبازی، زرسالاران یهودی و پارسی استعمار بریتانیا و ایران، جلد 1، تهران، موسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، 1377، ص 410