در دسامبر دولت اعلام کرد که تمام زندانیان سیاسی آزاد شده‌اند به استثنای حدود 200 نفر از افراد محکوم به جرائم آشوب که خیلی از آن‌ها مرتکب اعمال تروریستی شده‌اند. گروه‌های خصوصی حقوق بشر معتقدند که این تعداد، به طور قابل توجهی بالاتر است.

بر اساس سیاست ایجاد فضای باز سیاسی در سال 56، بسیاری از زندانیان سیاسی از زندان آزاد شدند؛ اما در واقعیت بسیاری از زندانیان سیاسی به اتهام نقض حقوق بشر و یا سایر اتهامات ساختگی همچنان در زندان به سر برده و تحت شکنجه قرار داشتند:

«مجموعه عفوهایی که در سال 1977 شروع شد تا 1978 ادامه یافت. در ابتدای سال 1978 بیش از 2200 زندانی امنیتی کشور در زندان نگهداری می‌شدند، اغلب آن‌ها برای مرتکب شدن جرائم آشوب و توطئه، و وقتی شورش‌ها مکرر شد، دستگیری‌ها با ابعاد وسیع‌تری صورت گرفت. ولی در عین حال اعلان‌های مکرری در مورد آزادی زندانیان صورت می‌گرفت. به دنبال برقراری حکومت نظامی در سپتامبر حکم دستگیری 1000 نفر صادر شد که خیلی از آن‌ها در طول یک هفته در انظار بازگشتند و تا آخر سپتامبر فقط صد نفر تحت بازداشت باقی ماندند. در دسامبر دولت اعلام کرد که تمام زندانیان سیاسی آزاد شده‌اند به استثنای حدود 200 نفر از افراد محکوم به جرائم آشوب که خیلی از آن‌ها مرتکب اعمال تروریستی شده‌اند. (گروه‌های خصوصی حقوق بشر معتقدند که این تعداد، به طور قابل توجهی بالاتر است) دولت همچنین اطلاع داد که پرونده‌های زندانیان سیاسی قبلی را برای اعطاء آزادی و اعاده حیثیت از آن‌ها مورد بررسی قرار داده است. با وجود نیت بیان شده دولت برای قدرت بخشیدن به حمایت قضائی افراد مورد اتهام به نظر می‌رسد که ساواک هنوز وظایف پلیس و بازپرس (قاضی) را باهم ممزوج می‌کند. بازداشتی‌ها برای دوره‌های طولانی از مشورت محروم مانده‌اند و گاهی اوقات فقط ملاقات‌ها شدیداً محدود شده‌ای داده می‌شود یا حتی هیچ نوع ملاقاتی با دوستان و فامیل اجازه داده نمی‌شود.»


منبع: دانشجویان مسلمان پیرو خط امام، اسناد لانه جاسوسی آمریکا، جلد دوم، تهران، موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، 1386، ص 81