دزدی دریایی اروپاییان از زمان ورود پرتغالی‌ها به ‌آب‌های شرق آغاز شد و این یکی از حربه‌های آنان برای اخراج مسلمانان از صحنه تجارت دریایی بود. معهذا، کمی پس از شکست انگلیسی‌ها در جنگ با دولت هند یک اتحادیه مقتدر از دزدان دریایی اروپایی در آبهای اقیانوس هند ظاهر شد.

دزدی دریایی بخشی از تکاپوهای استعمارگران برای تحقق اهداف استعماری بود. از این رو دزدی دریایی نیز به فاصله کمی بعد از آغاز فعالیت‌های استعماری آغاز شد. البته پایان دزدی دریایی رو بسیار کوتاه دانسته‌اند؛ اما در همان دوران کوتاه نیز کاملا به نفع استعمارگران بود:
«دزدی دریایی اروپاییان از زمان ورود پرتغالی‌ها به ‌آب‌های شرق آغاز شد و این یکی از حربه‌های آنان برای اخراج مسلمانان از صحنه تجارت دریایی بود. معهذا، کمی پس از شکست انگلیسی‌ها در جنگ با دولت هند یک اتحادیه مقتدر از دزدان دریایی اروپایی در آبهای اقیانوس هند ظاهر شد و تا اواخر دوران اورنگ زیب به تکاپوی خود ادامه داد. در رأس این اتحادیه یک انگلیسی قرار داشت که در منابع تاریخی نام او به صورت جان آوری"، "هنری آوری" و "جان بریجمن ثبت شده است. جان آوری (۱۶۶۵-؟)، نامدارترین دزد دریایی تاریخ معاصر است و در تاریخنگاری غرب به "دزد دریایی کبیر" یا "سلطان" دزدان دریایی شهرت دارد. حوزه عملیات اتحادیه جان آوری از موزامبیک تا جزایر سوماترا امتداد داشت و بیشتر اعضای آن انگلیسی بودند آمریکایی‌ها هلندی‌ها فرانسوی‌ها و دانمارکی‌ها نیز در این اتحادیه مشارکت داشتند و یکی از عرصه‌های تکاپوی آنان تجارت برده در مسیر ماداگاسکار- نیویورک بود هرچند کمپانی هند شرقی انگلیس منکر مشارکت خود در این ماجرا بود ولی مقامات هندی به شدت به آنان مشکوک بودند و ایشان را مسئول این پدیده می‌دانستند.»


منبع: عبدالله شهبازی، زرسالاران یهودی و پارسی استعمار بریتانیا و ایران، جلد 1، تهران، موسسه مطالعات و پژوهش‌‌‌‌‌‌‌‌‌های سیاسی، 1377، ص‌‌ 160