سپهبد رستگار نامدار یکی از بهائیان نظامی بود که ضد اطلاعات و ساواک به خوبی از بهائی بودن وی اطلاع داشت و حتی این موضوع را در تعرفه خدمتی وی نیز قید کرده بود، اما فرد موصوف در تعرفه استخدامی و خدمتی، خود را مسلمان معرفی کرده بود.

یکی ازدلایل مشخص نبودن تعداد واقعی بهائیان در حکومت پهلوی، پنهان کردن این موضوع در فرم استخدام بود. بهائیان یا ازقید بهائی بودن خود خودداری می‌کردند و یا آنکه خود را مسلمان معرفی می‌کردند. البته شاه و حکومت ازاین موضوع اطلاع داشتند. به عبارتی بهائیان هیچ ترسی برای نشان دادن بهائی بودن خود به حکومت داشتند. حکومت نیز از بهائیان حمایت می‌کرد. از این رو عدم قید بهائی بودن به دلایل دیگری مربوط بود:
 
«در خصوص افرادی که خود را رسماً مسلمان معرفی‌‌‌‌ می‌نمودند،‌‌‌‌‌ می‌‌توان به سوابق تمامی بهائیان نظامی اشاره کرد. به عنوان نمونه سپهبد رستگار نامدار یکی از بهائیان نظامی بود که ضد اطلاعات و ساواک به خوبی از بهائی بودن وی اطلاع داشت و حتی این موضوع را در تعرفه خدمتی وی نیز قید کرده بود، اما فرد موصوف در تعرفه استخدامی و خدمتی، خود را مسلمان معرفی کرده بود. او دارای شماره تسجيل ٤٩٠٦ از تهران بوده و جزء معدود افرادی است که سایت بهائیان به بهائی بودن وی اشاره مستقیم داشته است. وی از تاریخ ۱۳٥٥/٩/٤ به عنوان ژنرال آجودان شاه منصوب شده بود. بر اساس سوابق موجود، ستاد بزرگ ارتشتاران در تاریخ 29/10/1343 پیرامون وضعیت مذهبی سرتیپ حسین رستگار نامدار گزارش عرضی تهیه و به اطلاع شاه‌‌‌‌ می‌رساند که مشارالیه کمافی‌السابق مشغول فعالیت مسلک بهائی است چنین به نظر‌‌‌‌ می‌رسد که موضوع اعطای درجه سرلشکری به وی مطرح بوده و اشتهار یادشده به بهائیت مانعی برای این اقدام محسوب‌‌‌‌‌ می‌‌گردید. همچنین در ادامه گزارش اعلام شده که اسم وی در تشکیلات سازمان رام که گویا مخفف رهبری ارتش ملی «ایران‌‌‌‌ می‌باشد قید گردیده است.»



منبع: شاداب عسگری، بهائیان نظامی در حکومت پهلوی دوم، تهران، موسسه فرهنگی هنری و انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1396، ص 236