ایران در دوره حکومت پهلوی یکی از کشورهای مهم در سیاست خارجی آمریکا بود. کشور ایران بنا به شرایط ژئوپلیتیک و نیز دلایل سیاسی و اقتصادی متعددی برای آمریکا اهمیت داشت.

کشور ایران اهمیت زیادی برای آمریکا داشت. در واقع ایران به رهبری محمدرضا شاه، کشوری مهم در خاورمیانه محسوب می‌شد. دلایل اهمیت ایران متاثر از عوامل مختلفی بود. مهم‌ترین موضوع، عوامل سیاسی بود؛ اما در کنار آن مسائل اقتصادی نیز اهمیت زیادی داشت:

«اهمیت و جایگاه ایران از جنبه‌‌های سیاسی و اقتصادی برای رهبران آمریکا که تعیین کننده اهداف و تنظیم کننده رفتار این کشور نسبت به ایران بود در موارد زیر قابل جست وجو می‌باشد: 1) انجام اقدامات ضروری و در حیطه قدرت ایران به منظور خنثی سازی فعالیت‌های پنهان شوروی در ایران و ممانعت از گسترش شوروی به سمت خلیج فارس ۲) فروش جنگ افزار به ایران و تقویت نیرو‌های مسلح که افزون بر حل بحران‌های اقتصادی امریکا پس از جنگ ویتنام برای تأمین امنیت منافع آمریکا در منطقه، به ویژه خلیج فارس که برای آمریکا و غرب جنبه حیاتی داشت، مؤثر بود. تقویت بنیه نظامی ایران با خروج انگستان از منطقه خلیج فارس (۱۳۵۰) و عقد پیمان دوستی و اتحاد‌‌ میان شوروی و عراق سرعت بیشتری یافت. 3) پذیرش هیأت‌های مستشاری گروه‌‌های فنی و تخصصی، به ویژه در صنایع نظامی که افزون بر نفوذ گسترده امریکاییان ایجاد مشاغل ممتاز برای شهروندان امریکایی را در پی داشت. اهمیت نفت در چرخش صنعتی غرب به ویژه سیادت بر خلیج فارس که ذخایر نفتی جهان را دارا است و تأمین کننده اصلی نفت امریکا و اقمار آن می‌‌باشد. وجود بازار‌های پر رونق منطقه به ویژه بازار رو به گسترش ایران در پی افزایش درآمد‌های نفتی در جبران کسری تراز تجاری امریکا، نقش بسزایی داشت.»


منبع: علیرضا زهیری، عصر پهلوی به روایت اسناد ساواک، تهران، دفتر نشر و پخش معارف، 1379، ص 337