به دنبال خوش‌خدمتی‌های سعدی جلیل اصفهانی ـ به‌رغم نامه‌نگاری هشدارگونه «منصور قدر» ـ وی در تاریخ 16 اسفند 1355، به همراه عده‌ای دیگر از مدیران و نیروهای ساواک به‌منظور شرکت در دوره «آموزش‌های ویژه در زمینه مبارزه با تروریسم و خرابکاری» به مدت ۸ هفته راهی آمریکا شد. او توانست در این مدت، در ساخت و خنثی‌سازی بمب متخصص شود. از دیگر مهارت‌های تیراندازی با مسلسل و اسلحه کمری تخصص در اسلحه‌شناسی و تکلم نسبتاً مسلط به زبان عربی و انگلیسی یاد شده است. جلیل اصفهانی همچنین به‌منظور انجام مأموریت‌های اطلاعاتی به سرزمین‌های اشغالی فلسطین، لبنان و آمریکا سفر کرد.

 

در کمیته مشترک ضد خرابکاری، سعدی جلیل اصفهانی مسئول تربیت متخصصان ضد خرابکاری و خنثی‌کننده بمب بود و از وسایل مکشوفه‌ی خانه‌های تیمی مخالفان مسلح حکومت، در اوین نمایشگاهی ترتیب داد.

 

جلیل اصفهانی به دلیل جدیت در شناسایی، دستگیری و اخذ اعتراف از دستگیرشدگان به هر روش ممکن، نشان‌های درجه ۳ سپاس، مدال تاجگذاری، درجه ۳ خدمت، درجه ۳ افتخار و درجه ۳ کوشش دریافت کرده و چند مرتبه نیز از سوی اداره کل سوم ساواک و رئیس شهربانی کل کشور، تقدیر شده است.

 

همکاران وی در ساواک گفته‌اند دستگاه شوک الکتریکی را که ساواک در شکنجه‌هایش به‌دفعات از آن استفاده کرد، جلیل اصفهانی به پیشنهاد ناصری و عطارپور - از شکنجه‌گران ساواک - ساخته بود.

 

سعدی جلیل اصفهانی افتخار می‌کرد که محمدرضا پهلوی وی را به نام می‌شناسد. او سرانجام در 16 بهمن 1357 با رتبه ۷ و حقوق حدود ۲۰ هزار تومان در ماه از خدمت در ساواک بازنشسته گردید. گفته می‌شود او با وجود اینکه بازنشسته شده بود در روز ۱۹ بهمن ۱۳۵۷ در خیابان سلطنت‌آباد (پاسداران فعلی) دیده شده بود که قصد داشت در صورت پیروزی انقلاب اسلامی، به همراه تعدادی از شکنجه‌گران ساواک برای اختفا به کوه‌ها و جنگل‌های کشور پناه ببرند، اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی دستگیر، محاکمه و اعدام شد.»

 

 

منبع: دانشنامه زندان سیاسی دوره پهلوی، دفتر ادبیات انقلاب اسلامی حوزه هنری، چاپ اول، سال 1401، ج 1، ص 143 و 144.