نادر تلاش زیادی جهت ایجاد ناوگان دریایی در خلیج فارس و بحر خزر داشت. به همین منظور نمایندگی‌های هلندی و انگلیسی را برای فروش کشتی‌های جنگی و ادوات دریانوردی همانند طناب، قیر، لنگر و سایر مواد تحت فشار گذاشت.

در زمان نادرشاه، کمپانی‌های استعماری در ایران فعالیت داشتند. بخشی از فعالیت‌های این کمپانی‌ها ناشی از ماهیت استعماری آنها بود؛ اما بخش دیگر متاثر از تمایلا سیاسی نادرشاه. به عبارتی نادرشاه به دلایل مختلف از جمله تقویت ناوگان دریایی تمایل داشت با کمپانی‌ها وارد رابطه شود:
«بخش دیگر فعالیت کمپانی‌های سوداگر در دوره نادرشاه مربوط به خرید و ساخت ناوگان دریایی بود. نادر تلاش زیادی جهت ایجاد ناوگان دریایی در خلیج فارس و بحر خزر داشت. به همین منظور نمایندگی‌های هلندی و انگلیسی را برای فروش کشتی‌های جنگی و ادوات دریانوردی همانند طناب، قیر، لنگر و سایر مواد تحت فشار گذاشت. این کمپانی‌ها با تشکیل نیروی دریایی نادر شدیداً مخالفت می‌کردند. از یادداشت‌های کمپانی، چنین بر می‌آید که در این مورد شدیداً کارشکنی می‌کرده‌اند. در سال ۱۷۳۵ در برابر درخواست فروش کشتی از طرف نادر، هلندی‌ها در مقابل خواهان صدور فرمانی شدند که بر طبق آن همه مقامات ایرانی را در مناطق گرمسیر ملزم به محترم شمردن امتیازات هلندی‌ها و کارکنان آن کمپانی کند و آنان را از کلیه مالیات‌ها بر واردات و جز آن معاف دارد این فرمان صادر شد و طی فرمانی دیگر در برابر دریافت لوازم و وسایل جنگی توسط محمدتقی خان (یکی از فرماندهان سپاه نادر) ۶۰ نفر از تجار کمپانی هلند از پرداخت مالیات معاف گردیدند.»


منبع: علیرضا ثقفی خراسانی، سیر تحولات استعمار در ایران، مشهد، نشر نیکا، 1375، ص 90