ماه‌های آخر سال ۱۳۵۶، دوره‌ای بسیار حساس برای رژیم پادشاهی بود، زیرا چندین عضو از پیکر سیاسی ایران استعفا دادند.

شاه در سال 1356 با موقعیت جدیدی مواجه شد. موقعیتی که باعث شد تا شاه دست به اقداماتی جدید و البته شتابزده بزند. اقدامات شاه در نهایت نه تنها باعث برون رفت او از بحران‌ها نشد بلکه باعث شد تا بسیاری از سیاست‌های او همچون سیاست کاهش فشار که با هدف کم کردن فشارهای داخلی و خارجی تدوین شده بودند نیز با شکست مواجه شوند:
«ماه‌های آخر سال ۱۳۵۶، دوره‌ای بسیار حساس برای رژیم پادشاهی بود، زیرا چندین عضو از پیکر سیاسی ایران استعفا دادند. این تغییر ناگهانی افراد، نتوانست زمینه‌های زمینه‌های مناسب برای کاهش فشار را که نیازمند حرکتی پخته، غیرشتابان و عقلانی است فراهم آورد؛ زیرا چنین تجربه‌ای ولو در چهره آزمایش و خطا هرگز از سال ۱۳۴۱ به این سو مورد آزمون قرار نگرفته بود. سرانجام آن که سیاست کاهش فشار فرمولی فراگیر برای حل همه مسائل ناشی از تغییر و تحول به ویژه در زمینه‌های اقتصادی و برخی زمینه‌های اجتماعی نیست. چنین سیاستی در هر محیط با اقتضائات خاص خود روبه روست. از این رو ممکن است چنین سیاستی در برخی کشورها با موفقیت روبه رو گردد و در برخی دیگر نتیجه‌ای عکس بخشد.»


منبع: حمیدرضا ملک‌محمدی، از توسعه لرزان تا سقوط شتابان: توسعه اقتصادی، نظامی و بی‌ثباتی سیاسی رژیم پهلوی دوم (1347- 1357)، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1381، صص 241- 242