پس از آنکه دیداری ویژه از این بنا به عمل آوردیم در سراشیبی کوه به گوری برخوردیم که گویا این بناهای عظیم جز به افتخار آن برپا نگردیده است. می‌توان گفت بنیادگذار این بنای مجلل و تحسین برانگیز خواسته است بدین وسیله یاد عظمت و قدرت خویش را نزد اخلاف جاودانی کند.

معماری در دوره صفویه یکی از بخش‌هایی بود که با توسعه چشمگیری همراه گشت. تجلی توسعه معماری را می‌توان در ساختمان‌های عظیم مشاهده کرد. با این حال معماری تنها به ساختمان‌ها محدود نبود؛ بلکه سازه‌های کوچک از جمله گورها نیز با بناهای خاصی همراه بودند:
«پس از آنکه دیداری ویژه از این بنا به عمل آوردیم در سراشیبی کوه به گوری برخوردیم که گویا این بناهای عظیم جز به افتخار آن برپا نگردیده است. می‌توان گفت بنیادگذار این بنای مجلل و تحسین برانگیز خواسته است بدین وسیله یاد عظمت و قدرت خویش را نزد اخلاف جاودانی کند و این همان سودائی است که فراعنه مصر را به ساختن بناهای تو در توی اهرام واداشت و چون این ساختمان مرکب از بسیاری قسمت‌های مجزا از یکدیگر است و فضای بسیاری را در بر می‌گیرد و دیواری محکم و قطور آن را احاطه کرده است، ناگزیر باید معتقد شویم که این تالارها و درها و پنجره‌های مزین بدین گونه تزئینات جز همان کاخ شاهان ایران و در شهر پرسپولیس نیست که بهترین مصنفان هنگام شرح انهدام امپراطوری ایران به وسیله اسکندر کبیر پادشاه مقدونی به اشباع از آن سخن رانده‌اند.»


منبع: دن گارسیا د سیلوا فیگوئرا، سفرنامه دن گارسیا د سیلوا فیگوئرا، سفیر اسپانیا در دربار شاه عباس اول، ترجمه غلامرضا سمیعی، تهران، نشر نو، 1363، صص 188- 189