این رژه، بخشی از تاریخ پرالتهاب ایران در سال 1357 را تشکیل می‌دهد و نشان می‌دهد که هرچند رژیم پهلوی تلاش کرد تا با نمایش قدرت نظامی خود را حفظ کند، اما واقعیت مقاومت و اتحاد مردم باعث شد که زمین‌گیر شود و راه برای پیروزی انقلاب اسلامی هموار گردد.

در روزهای پایانی رژیم پهلوی، اوضاع کشور به شدت ملتهب و ناآرام بود. اعتراضات مردمی علیه استبداد، فساد و ظلم رژیم به اوج خود رسیده بود. پس از چندین سال فعالیت و مبارزه، مردم ایران برای رسیدن به آزادی، حق خود را طلب می‌کردند و این موضوع باعث شده بود که رژیم شاه بیشتر از هر زمان دیگری تحت فشار قرار گیرد.
رژه ارتش: در این شرایط بحرانی، در 11 بهمن 1357 (30 ژانویه 1979)، رژیم پهلوی اقدام به برگزاری رژه‌ای نظامی در تهران کرد. هدف اصلی این رژه، نمایش قدرت و اقتدار نظامی به منظور ارعاب مردم و نشان دادن این نکته بود که ارتش قادر به کنترل و سرکوب هرگونه ناآرامی و شورش در کشور است. این رژه با حضور شخصیت‌های مهم نظامی برگزار شد و رسانه‌ها نیز به طور گسترده‌ای به پوشش آن پرداختند.
عملکرد رژیم:

1. نمایش قدرت و اقتدار: رژیم با برگزاری این رژه سعی داشت به مردم پیام دهد که هنوز هم کنترل جو سیاسی و اجتماعی را در دست دارد و از هرگونه اعتصاب و تظاهرات مخالفان جلوگیری خواهد کرد.
   ارعاب و تهدید: هدف دیگر این رژه ایجاد ترس و نگرانی در دل مردم بود. رژیم امیدوار بود که با نمایش قدرت نظامی ، مردم را از ادامه اعتراضات خود بازدارد.
   آشکارسازی تفکرات نظامی: این رژه به وضوح نشان می‌داد که رژیم پهلوی به جای جلب اعتماد و همکاری مردم، از نیروی نظامی برای حفظ قدرت خود استفاده می‌کند.