در جریان شکلگیری انقلاب مشروطه، نهادها و سازمانهای مختلفی با هدف پیشبرد انقلاب شکل گرفتند. البته برخی از این سازمانها شکل افراطی یافتند و به جای مبارزه سیاسی، خط مشی نظامی یافتند. کمیته انقلاب از جمله این سازمانهاست که با رویکرد نظامی فعالیت خود را آغاز کرد. این کمیته عملا در انحراف انقلاب مشروطه نقش آفرین بود:
«به دنبال مرگ مظفرالدین شاه و پس از صدور دستخط مشروطه، تشکیلاتی موسوم به کمیته انقلاب تأسیس شد. اعضای این کمیته عبارت بودند از: ملکالمتکلمین، سیدجمالالدین واعظ، میرزا جهانگیرخان صوراسرافیل، سیدمحمدرضا مساوات، سیدحسن تقیزاده، میرزا ابراهیم خان حکیمالملک، سیدعبدالرحیم خلخالی، سید جلیل اردبیلی، معاضدالسلطنه پیرنیا، سلیمانخان میکده، حسینقلیخان نواب، علیاکبرخان دهخدا، میرزاابراهیم آقا منشی سفارت فرانسه، داودخان ارمنی، ادیبالسلطنه سمیعی و نصرتالسلطان برادر میرزا کریمخان رشتی از خاندان آل امشه. جلسات کمیته در نیمههای شب در منزل حکیمی تشکیل میشد و همه قبل از طلوع آفتاب متفرق میشدند. میرزامحمد نجات، حسین پرویز و محسن نجمآبادی رابطین کمیته با نیروهای خارج از آن بودند. نخستین اقدام این کمیته تشکیل نیرویی به نام مجاهدین و سرباز ملّی بود. تهیه اسلحه و آموزش نظامی جوانان از جمله اقدامات آنها بود. عبدالحسین تیمورتاش ملقب به سردارمعظم خراسانی، اسداله خان ابوالفتحزاده و ابراهیم خان منشیزاده کسانی بودند که نیروهای نظامی داوطلب را آموزش میدادند.»
منبع: حسین آبادیان، بحران مشروطیت در ایران، تهران، موسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، 1383، ص 65