برآیند این تقابل تمدنی نوعی «آشتی ناپذیری همه گیر» است که در رویارویی سیاسی دو کشور در عرصه های گوناگون منطقه ای و جهانی هویدا است. در این رویارویی یکی بر مدار آیین توحیدی، سنت های الهی در زمینه ظهور و سقوط تمدن ها را لایتغیر و تبدیل ناپذیر می انگارد و دیگری به تلاشی مذبوحانه برای فرار از انحطاط و فروریزی دل بسته است.