شريعتي در 16 ارديبهشت 1356 به لندن مسافرت كرد و در 29 خرداد همان سال در آن شهر به طرز مشكوكي درگذشت. بدنش را پس از چند روز به سوريه منتقل كرده و در زينبيه به خاك سپردند.

دکتر «علي‌شريعتي» در سال 1312 ش در روستاي كاهك از توابع مزينان سبزوار در خانواده‌اي اهل‌علم به دنيا آمد. پدرش محمدتقي شريعتي، مؤسس کانون نشر حقايق‌ اسلام در مشهد بود و با علماي بسياري حشر و نشر داشت. شريعتي، تحصيلات دانشگاهي خود را در فرانسه سپري كرد. در ضمن اقامت در فرانسه، با مبارزان مسلمان الجزاير آشنا شد. اين آشنائي به علاوه پرورش در خانواده‌اي كه با فضلا و علما هم نشين‌ بود، علاقه وي به مبارزات انقلابي را تقويت كرد. وي در سال 1343 به ايران بازگشت و به دليل مخالفت با رژيم طاغوت بارها دستگير و روانه زندان شد. وي در طول مبارزات فكري و سخنراني‌هاي خود جوانان دانشگاهي را به اسلام دعوت مي‌كرد. با اين وجود، ضعف مطالعاتش در معارف اسلامي و تاريخ اسلام و ايران، موجب مي‌گرديد ايده‌هائي را مطرح كند كه يا مستندات تاريخي درستي نداشتند و يا در تضاد آشكار با معارف اسلامي بودند. طرح اين مباحث، زمينه‌هاي تشديد التقاط‌ فكري بسياري را در ميان گروهي از جوانان ايجاد مي‌كرد. شريعتي در 16 ارديبهشت 1356 به لندن مسافرت كرد و در 29 خرداد همان سال در آن شهر به طرز مشكوكي درگذشت. بدنش را پس از چند روز به سوريه منتقل كرده و در زينبيه به خاك سپردند.
وي در حالي كه در ابتدا به نقدهاي فضلاي آگاه در خصوص خطاهاي فكري‌اش اعتنا نمي‌كرد، در اواخر عمر به بخشي از اين خطاها پي برد و وصيت كرد افرادي مانند شهيد مرتضي مطهري و محمدرضا حكيمي، آثارش را مطالعه كنند و جلوي انتشار آثار انحرافي وي را بگيرند. البته اين وصيت وي هيچگاه جامه عمل نپوشيد. (تصوير؛ يكي از تجمعات منافقين كه سعي داشتند شريعتي را هم‌شأن امام(ره) نشان بدهند.)
پس از پيروزي انقلاب‌اسلامي برخي از گروه‌هاي انحرافي و التقاطي مانند منافقين، فرقان و... با برجسته‌كردن نام و تصاوير شريعتي مي‌كوشيدند در برابر انديشه ناب حضرت‌امام(ره) صف‌آرائي كنند.