سالهای ۱۳۰۴ تا۱۳۲۰ را میتوان، مهمترین و بحرانیترین سالهای تاریخ معاصر ایران دانست؛ زیرا در این دوره تلاش گستردهای برای دگرگون ساختن نهادهای فرهنگی و اجتماعی کشور انجام شد تا در نهایت، سلسله سیاسی حکومت پهلوی را تثبیت کند. دگرگونی فرهنگی با رشد سریع نهادهای جدید و با هدف از هم پاشیدن نهادهای سنتی بوسیله دولت همراه بود.
در عصر مشروطه بودند کسانی شعارشان این بود که ایران و ایرانیان باید سر تا پا غربی شوند و این مسئله را به طور جدی پی می گرفتند. پیشرفت غرب و عقب ماندگی ایران روی هم رفته سبب می شود تا نوعی نگاه افراطی در گرایش به غرب وجود داشت...
یـکی از سـنگرهای نخبگان سیاسی که در روی کار آمدن رضا خان نقش بهسزایی داشتند، مطبوعات بود. از نگاه تجددگرایان، رضا خان مرد عمل و مظهر اقتدار و صلابت، نظامی خشن، میهندوست و عاشق اصلاحات بود.البـته ضـعف عمدهاش بیسوادی، ناآشنایی با تمدن غرب، عدم تسلط بر زبانهای خارجی و فقدان نقشه و برنامهای مدوّن برای نوسازی ایران بود که پیوند وی با تـجدیدگرایان ...
ایرانی از نظر هوش تند و چابک است، خوش صحبت و مجلس آرا و بذله گو است و در لحظات جدی تر یا برای فرار از واقعیات به تمرین فکری و در زمینه مقولاتی از قبیل فلسفه، شعر و هنر می پردازد.
شیخ مرتضی انصاری به ظاهر از بسیاری از علمای هم عصر خود کمتر در عرصه سیاسی دخالت می کرد. اما نگاهی هر چند کوتاه به شاگردانی که توسط وی تربیت شده اند و آموزش دیده اند، بیانگر واقعیتی دیگر است...
در ادبیات و فرهنگ فولکلور ایرانی، آل عفریت شریر ایرانی است که در داستانهای فولکلور اسلامی،مسیحی و ارمنی نیز حضور داشته است.آل در ابتدا عـفریت بیماری بود اما کمکم به وجود شریری که تمایل غریب به دزدیدن کـودکان در هنگام زایمان داشت بـدل شـد.
یکی از رهبران بهائی که با عبدالبهاء همکاری صمیمانه داشت، علیقلیخان نبیلالدوله بود. او در جوانی در سفارت انگلیس در تهران کار میکرد، بعدها از طرف عبدالبهاء به آمریکا رفت و در مسافرت عبدالبهاء به آمریکا، مترجم سخنرانیهای او بود. زمانی که در بین نمایندگان مجلس در باب استخدام مستشار از آمریکا، اکثریت آراء حاصل شد، میرزا حسینقلیخان نواب، وزیر امورخارجه،...
اوباش شهرها همواره آلت بی ارادۀ دربارها و حکام بوده اند. در تهران و در تبریز و سایر شهرهای بزرگ این دسته همواره نقش آلت فعل را داشته اند. در واقعۀ توطئۀ میدان توپخانه اوباش تهران نقش مهمی بر عهده داشتند.
امریکا از ابتدای شروع تحولات ملی شدن نفت، نگاه مثبتی به این پدیده نداشت و از شروع و سرایت دغدغه ملی شدن نفت به حوزه سنتی خود یعنی امریکای لاتین ترس و نگرانی شدیدی داشت.
نواب صفوی و دوستانش مشکل اصلی ایران را در وجود شاه می دیدند و نظر او مبارزه با دربار بود، ولی جبهه ملی، مرحوم کاشانی و دکتر مصدق و دیگران رزم آرا را مشکل اساسی می داستند