منافع ملی برای کشورهای اروپایی از اهمیت و جایگاه وافری برخوردار است. به طوری که حاضر نیستند را به پایه روابط دوستانه خود با کشورهای دیگر معامله کنند. از سوی دیگر، مسئله تربیت دیپلمات نیز در این کشورها از اهمیت بسزایی برخوردار است. آنها حاضر نیستند که در کشورشان فضای بسته نخبگانی حاکم باشد. این مسئله را به خوبی می توانید در تلاشهای عجیب شاه برای تمدید مهلت حضور سفیر انگلیس در ایران مشاهده کنید . . .
۰
منافع ملی برای کشورهای اروپایی از اهمیت و جایگاه وافری برخوردار است. به طوری که حاضر نیست آن را به پایه روابط دوستانه خود با کشورهای دیگر معامله کنند. از سوی دیگر، مسئله تربیت دیپلمات نیز در این کشورها از اهمیت بسزایی برخوردار است. آنها حاضر نیستند که در کشورشان فضای بسته نخبگانی حاکم باشد. این مسئله را به خوبی می توانید در تلاشهای شاه برای تمدید مهلت حضور سفیر انگلیس در ایران مشاهده کنید:
«شاه از من درخواست کرد درخواستی به وزیر خارجه ی انگلیس بفرستم و تقاضای ابقای سردنیس رایت سفیر فعلی را، که ماموریتش در ماه اردیبهشت پایان می پذیرد، بکنم. باید ادعا کنم که مایلیم او برای شرکت در جشنهای ماه مهر اینجا حضور داشته باشد. رایت مرد بسیار قابلی است ولی تردید دارم که وزارت خارجه ی لندن به چنین درخواستی ترتیب اثر بدهد که معمولا نمی دهند زیرا مایلند برای نسل جدید دیپلماتهایشان درهای تازه ای بگشایند. منظور اصلی شاه کاملا آشکار است. او مایل است مشکل خلیخ فارس را حل و فصل کند و ترجیح می دهد این کار را با سردنیس انجام بدهد ، که او را خوب می شناسد و بی تردید از دوستان ایران است که شاه نمی تواند در پیامش به وزارت خارجه قصد اصلی اش را بیان بکند.»
منبع: امیراسدالله علم، گفتگوی من با شاه، تهران، طرح نو، 1371، ص 292
cafetarikh.com/news/36233
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.