نمی توان فئودالیسم را عنوان یک واقعیت در مورد ایران به کار برد. زیرا، از یک سو در ایران هرگز دهقان وابسته به زمین نبوده است. دوما در تقسیم املاک بر اساس قانون اسلام، زمین میان بازماندگان تقسیم می شد و تنها به پسر ارشد نمی رسید.
انسان که خواه و ناخواه در اجتماع زندگی می کند، از معاشرت با مردم گزیری ندارد و بی تردید، معاشرت برای این است که انسان، وضع اجتماعی خود را حفظ نماید و روز به روز بر ترقی و پیشرفت مادی و معنوی خود بیفزاید و مشکلات زندگی را بهتر و آسانتر حل کند.
