کشورهای استعمارگر، اقدامات استعماری خود را به بهانه‌های مختلف توجیه می‌کردند. آنها معتقد بودند که حامل تمدن و فرهنگ مدنی به مستعمرات بوده‌اند، در حالی که واقعیت پنهان این موضوع ریشه در مسائل دیگری داشت.
در تاریخ جریان استعمارگری، می‌توان از چین به عنوان کشوری یاد کرد که بسیار دیرتر از بسیاری از کشورهای آسیایی و آفریقایی تحت سلطه قرار گرفت؛ اما در مقابل از همان دوره آغاز استعمارگری با جنگ‌ها و کشمکش‌های فراوان سیاسی و اقتصادی مواجه شد. یکی از مهمترین این کشمکش‌ها، جنگ با انگلستان بود که از آن با عنوان جنگ اول تریاک یاد می‌شود.
در این میان غربیان و مسلمین مخالف وهابیت، همچون شیعیان یا متصوفه در مقابل علامت سوال‌های متعددی که این کتاب مقابلشان قرار می‌دهد سکوت اختیار کرده و به بخش‌هایی از آن توجه کرده‌اند که به نقد استعمارگری انگلستان یا ضعف بنیان وهابیت اختصاص یافته‌است.
در اجحاف‌های آشکاری که شرکت نفت انگلیس بر مردم تحمیل کرده بود و در پی حملات شدید رسانه‌های داخلی در سال 1327، موج اعتصابات مناطق جنوبی ایران را فراگرفت؛ مردمی که با فرصت به‌وجودآمده به‌دنبال «نه» تاریخی به انگلستان بودند. جالب اینکه این‌بار این افکار عمومی بودند که انگیزه‌ی استیفای حقوق ملی را به خواص بخشیدند.
