کشف این ماجرا سبب شد که هیئت اجرائیه تصمیم به برکناری رادمنش بگیرد و برای بررسی جریان نفوذ حسین یزدی و عزل رادمنش، پلنوم دهم کمیته مرکزی ـ در 29 فروردین 1341 ـ در مسکو برگزار گردید.
تصور غرب این بود که تحولات فوق در حزب توده پیش‌درآمد یک جنگ مسلحانه داخلی در ایران است که طی آن حزب توده با پشتیبانی فعال شوروی و حتی با مداخله نظامی شوروی به بهانه قرارداد 1921م.، موفق به تجزیة بخشی از ایران (هدف حداقل) و یا تصرف حاکمیت سیاسی در ایران (هدف حداکثر) خواهد شد
چه آن کسانی که در شروع کار حزب توده فریب این جریان را خوردند و چه کسانی که بعدها مانند جلال آل احمد و خلیل ملکی با ایجاد جریان به اصطلاح سوم، تلاش کردند ماهیت ضد مردمی حزب توده را برای جریان روشنفکری چپ زده در آن زمان افشاء کنند، نتوانستند مانع از رشد تشکیلاتی این حزب وابسته در بین جریان های اجتماعی ساده اندیش شوند.
