در اوایل سال 1237 هجرى،مذاکره صلح بین نمایندگان دو دولت در تهران و ارزروم (ارزنة الروم)آغاز شد.محمد امین از طرف دربار عثمانى مأمور بود که با حفظ منافع آن دولت صلحى با ایران برقرار کند.فتحعلى شاه شرایط صلح را که از آن جمله پرداخت خراج سالانه از طرف عثمانى به ایران بود به وسیله‌ى سرهنگ قاسم خان سفیر خود در اسلامبول به سلطان عثمانى اطلاع داد ولى سلطان ...

روشن است که با پذیرش مصلحتی صلح از سوی امام حسن(علیه‌السّلام) و به بیان دیگر پذیرش «ترک مخاصمه» دستاورد رفع مسئولیت در صورت قتل امام، از بین می‌رفت. درباره حس سود جویانه و رسیدن به خلافت هم که امام حسن بارها حتی نزد خود معاویه موضوع واگذاری موقت حکومت و تفکیک حکومت و خلافت را مطرح می‌کرد.(بحارالانوار، علامه مجلسی، ص 44، ج 10، ص 138و امالی، شیخ طوسی،...

بعضی کتاب‌ها خیلی زود بر سر زبان ها می‌افتد. کتاب هایی که بسیار خواندنی‌اند ولی شاید فرصت خواندن این کتاب ها را نداریم. روزهای تعطیل می‌توانید بخش هایی از یک کتاب خواندنی را در «مجله مهر» بخوانید.

برای رسیدن به صلح راه زیادی در پیش است

در اغلب جنگ‌ها ادعا می‌شود که سربازان برای صلح می‌جنگند اما واقعیت این است که جنگ‌ها با هر هدفی صورت بگیرند خانمانسوز هستند.

متاسفانه فاصله صلح تا جنگ بسیار کوتاه است اما از سوی دیگر فاصله جنگ تا صلح بسیار دشوار و دور.

«هنگامی که کارتر گزارش کنفرانس کمپ‌دیوید را به آگاهی نمایندگان و سناتورها می‌رساند اعضای کنگره بیست بار با کف‌زدن‌های پرشور، سخنرانی او را قطع کردند.»

صلح، عوامل خودش را داشت و هیچ تخلف و گریزی از آن نبود. آن روز، شهادت ممکن نبود. مرحوم شیخ راضی آل یاسین در کتاب «صلح الحسن» - که من در سال 1348 آن را ترجمه و چاپ کردم و چاپ شده است- ثابت می‌کند که اصلاً جا برای شهادت نبود. هر کشته شدنی که شهادت نیست؛ کشته شدن با شرایطی، شهادت است.