روز پانزدهم مهر 1300 در مراسم تدفین کلنل ، در شلوغی تجمع ژاندارم های هواخواه و مردمی که اشک می ریختند شعری از عارف قزوینی شنیده شد ، که بعدها در مقبره نادری مشهد ، سنگ مقبره کلنل محمد تقی خان پسیان می شود ، جوانی که مرگش در 30 سالگی نابودی خیلی از استعدادها و توانایی های مردی ذاتا رهبر بود که با کمی مدارا و گفت و گو ، می توانست زنده بماند و در پیشرفت ...
دوم بهمن ماه 1312 شمسی وفات عارف قزوینی معروف به شاعر ملی ایران می‌باشد. اسمش ابوالقاسم، پدرش ملاهادی متولد 1258 شمسی شهر قزوین بود، با وجود اینکه از نظر مادی خانوادة نسبتاً مرفهی داشت، ولی خود در این خصوص گوید: "به جهت خصومتی که مابین پدر و مادرم بوده است، من و سایر برادرهای بدبختم همیشه مثل این بود که در میان دو ببر خشمگین زندگی می‌کنیم".
این تصنیف در دوره دوم مجلس شورای ایران در تهران ساخته شده است. بواسطه عشقی که حیدرخان عمواوغلی بدان داشت، میل دارم این تضنیف به یادگار آن مرحوم طبع گردد. این تصنیف در آغاز انقلاب مشروطه ایران بیاد اولین قربانیان آزادی سروده شده است.
