تردیدی نیست که عمده کشورهای اعزام‌کننده‌ی مستشار به دیگر کشورها، اهداف خاص استعماری و منافع ویژه‌ی اقتصادی و سیاسی خود را دنبال می‌‌نمایند. فلذا اولویت اول آنها، تأمین منافع و مصالحی است که عظمت کشورشان را تضمین می‌‌نماید. در حقیقت، هرگونه کمک مستشاران به کشورهای اعزام‌شونده نیز جزئی از این برنامه‌ی استعماری تلقی می‌‌گردد.