این که آش سرخه حصار یا آش قجری چرا تبدیل به جشن سالانه شد و این که این ماجرا از کجا شروع شد از ماجراهای با مزه شاه خلاق و بی خیال قجری است .

جوان و تاریخ- سبک زندگی

 

صفت مهم این آش قجری بودن و شلم شوربا بودن آن است و کلی از اشراف و نخبگان و رجال و شاهزادگان که موظف بودند در پختن آش سهیم باشند . اصلا کار مملکت را ول می کردند و می رفتند ییلاق آخر تابستان ، همان وقت که دیگر هوا خنک می شد می رفتند و آشی می خوردند و رقص بی مزه دلقک ها  و حرف های کریم شیره ای را تماشا می کردند .

بعد هم که سفره عریض و طویل انداخته می شد در ازای آش هر کس چند سکه توی ظرف شاه می انداخت که مثلا یعنی : هر کی هر چقد پول بده آش می خوره .