یکی از بادنجان دور قاب‏چین‌های معروف و مهم، طبیب مخصوص ناصرالدین شاه ـــ دکتر فووریه ــ بود که شرح شغل شریف بادنجان دور قاب‏چینی را از زبان وی پی‌ می‌گیریم.

  شاید ریشه تاریخی این مثل به دوران قاجار بازگردد. در ضیافت‌های شاهان، آشپزان بسیاری شرکت می‌جستند و هر کس بر آن بود تا به نوعی هنرنمایی خود را به شاه بنماید، اما در این میان جمعی نهایت دقت خود را در چیدن بادنجان به دور قاب‌ها و بشقاب‌ها می‌کردند و این کار را به ترتیبی انجام می‌دادند که چیدن بادنجان‌ها به دور بشقاب مصادف شود با ورود شاه به آشپزخانه؛ تا خاطر شاه با دیدن بادنجانهای تزیین شده منبسط شود و اشتهایش برانگیخته شود و در ضمن، بادنجان دور قاب‏چینها هم خودی نمایانده باشند.


یکی از بادنجان دور قاب‏چین‌های معروف و مهم، طبیب مخصوص ناصرالدین شاه ـــ دکتر فووریه ــ بود که شرح شغل شریف بادنجان دور قاب‏چینی را از زبان وی پی‌ می‌گیریم:

«اعلیحضرت مرا هم دعوت کرد که در این آشپزان شرکت کنم. من هم اطاعت کردم و در جلوی مقداری بادنجان نشستم و مشغول شدم که این شغل جدید خود را تا آنجا که می‌توانم به خوبی انجام دهم. در همین موقع ملیجک به شاه گفت: بادنجانهایی که به دست یک نفر فرنگی پوست کنده شود نجس است. شاه امر را به شوخی گذراند و محمدخان، پدر ملیجک تمام بادنجانهایی را که من پوست کنده بودم جمع کرده و عمدتاً آنها را با نوک کارد بر می‌چید تا دستش به بادنجانهایی که دست من به آنها خورده بود نخورد. بعد بادنجانها و سینی کارد را با خود بیرون برد».   منبع: مشرق