یکی از بادنجان دور قابچینهای معروف و مهم، طبیب مخصوص ناصرالدین شاه ـــ دکتر فووریه ــ بود که شرح شغل شریف بادنجان دور قابچینی را از زبان وی پی میگیریم.
شاید ریشه تاریخی این مثل به دوران قاجار بازگردد. در ضیافتهای شاهان، آشپزان بسیاری شرکت میجستند و هر کس بر آن بود تا به نوعی هنرنمایی خود را به شاه بنماید، اما در این میان جمعی نهایت دقت خود را در چیدن بادنجان به دور قابها و بشقابها میکردند و این کار را به ترتیبی انجام میدادند که چیدن بادنجانها به دور بشقاب مصادف شود با ورود شاه به آشپزخانه؛ تا خاطر شاه با دیدن بادنجانهای تزیین شده منبسط شود و اشتهایش برانگیخته شود و در ضمن، بادنجان دور قابچینها هم خودی نمایانده باشند.
یکی از بادنجان دور قابچینهای معروف و مهم، طبیب مخصوص ناصرالدین شاه ـــ دکتر فووریه ــ بود که شرح شغل شریف بادنجان دور قابچینی را از زبان وی پی میگیریم:
«اعلیحضرت مرا هم دعوت کرد که در این آشپزان شرکت کنم. من هم اطاعت کردم و در جلوی مقداری بادنجان نشستم و مشغول شدم که این شغل جدید خود را تا آنجا که میتوانم به خوبی انجام دهم. در همین موقع ملیجک به شاه گفت: بادنجانهایی که به دست یک نفر فرنگی پوست کنده شود نجس است. شاه امر را به شوخی گذراند و محمدخان، پدر ملیجک تمام بادنجانهایی را که من پوست کنده بودم جمع کرده و عمدتاً آنها را با نوک کارد بر میچید تا دستش به بادنجانهایی که دست من به آنها خورده بود نخورد. بعد بادنجانها و سینی کارد را با خود بیرون برد».
منبع: مشرق