سرمایه اجتماعی امری است که می تواند در زمانه بی ثباتی به کار آید. در این شرایط حتی اگر روابط دولت و جامعه خوب نباشد، انسجام درونی جامعه بار مشکلات را کاهش می دهد. نمونه ای از وضعیت در زمانه جنگ جهانی دوم در ایران نیز بوده است

سرمایه اجتماعی امری است که می تواند در زمانه بی ثباتی به کار آید. در این شرایط حتی اگر روابط دولت و جامعه خوب نباشد، انسجام درونی جامعه بار مشکلات را کاهش می دهد. نمونه ای از وضعیت در زمانه جنگ جهانی دوم در ایران نیز بوده است:
«در سالهای پس از شهریور 1320 نان و آب و خواربار گاهی در حد قحطی نایاب بود؛ خود من با آنکه دوران دبیرستان را می گذرانیدم و گرفتار درس و بحث مدرسه بودم، روزها می شد که ساعت ها در صف دکان نانوایی برای گرفتن یک قرص نان سیلو آلوده به سوسک و حشرات دیگر در انتظار به سر می بردم. مردم بر اثر جنگ و کمیابی آذوقه گرسنه بودند و دلفگار، اما هیچ وقت ندیدم از دست یکدیگر چیزی بقاپند و یا آنکه به آذوقه و ماکولاتی که جلوی مغازه در کنار خیابان گسترده شده بود، نگاه چپ بیندازند؛ چه رسد به آنکه بروند و خانه مردم را بگیرند و زن و بچه مردم را شبانه در کنار خیابان رها کنند.»



منبع:  حسین شهید زاده، راه بی بازگشت، تهران، انتشارات اطلاعات، 1390، ص 199