در این سند تاریخی ما میتوانیم از زبان اعضای جلسه که عمدتا از وزرای کلیدی کابینه شاپور بختیار و امرای ارتش و شهربانی و ریاست ساواک هستند ، با نوع نگرش آنها در باره تحولات انقلاب اسلامی در روزهای پایانی رژیم شاه آشنا شویم.همچنین بخوبی می توان با اوج استیصال زمامداران رژیم پهلوی در برابر تصمیم امام خمینی (ره) برای بازگشت به ایران آشنا شویم . در این میان سخنان بختیار به عنوان نخست وزیر و تیمسار سپهبد مقدم رئیس وقت ساواک و ارتشبد قره باغی رئیس ستاد ارتش بیش از سایرین نشان دهنده این واقعیت تاریخی است که رژیم پهلوی در عمل به دلیل نداشتن پایگاه مردمی و از دست رفتن انگیزه های درونی این رژیم وابسته به بیگانگان در عمل با فرار شاه از کشور ، شیرازه امور را از دست داده بود .
