گفته می‌شود، هر چه سیستم سیاسی یک کشور بسته‌باشد، به همان اندازه عملکرد و کنش‌ها و واکنش‌های سیاسی آن هم در همه زمینه‌ها مرموزتر است. این موضوع در مورد مخالفان سیاسی از اهمیت بیشتری برخوردار است.
اگر فرخی یزدی را طلایه دار شعر آزادیخواهانه و اعتراضی در دوران طاغوت پهلوی بدانیم سخنی گزافه نگفته ایم. در میان اشعار بسیار متنوع فرخی در باب ازادی شعری وجود دارد که وی در سال 1318 شمسی و همزمان با ایام نوروز در زندان قصر سروده است. تمرکز بر این شعر گویای احساس مشترک بسیاری از مردمان ایران نسبت به ظلم و استبداد رضا خانی است . . .
فیروز خردمند در « شرح حال میرزاده عشقی » درباره روز ترور و تشییع جنازه عشقی می نویسد : « . . . هنوز به چهارراه سید علی نرسیده بودند که فرخی قطعه معروف ماده تاریخ عشقی را به این شکل ساخت
محمد فرخی یزدی شاعر بلندمرتبه و آزادیخواه ایران در سال 1267ش در یزد متولد شد و در 24 مهر ماه 1318ش در بیمارستان زندان موقت شهربانی به قتل رسید. پیش از او بسیاری از رجال، سیاستمداران و آزادیخواهان برجسته کشور که در صدر همه آنها سیدحسن مدرس قرار داشت با روشهایی مشابه جان خود را از دست داده بودند. فرخی یزدی به هنگام مرگ بیش از دو سالی بود که به جرم «اسائه ...
با شروع مشروطیت و پیدایش حزب دموکرات ایران، فرخی به عضویت شاخه یزد این حزب درآمد. او اواخر سال 1328 هجری قمری به تهران آمد و نشریات آن موقع را فضای موثری برای انتشار اشعار آبدار و تند و تیزش کرد.
سربرگ صفحه اول شماره اول از سال اول روزنامه طوفان به تاریخ جمعه، 2 سنبله یا شهریور سال 1300 ه.ش، با بنیان گذاری و صاحب امتیازی محمد فرخی یزدی، مدیر مسیولی سید علی اکبر موسوی زاده و نشر مطبعه باقر زاده در تهران؛ بهای تک شماره طوفان که در سال اول در هفته دو روز چاپ می شد 8 شاهی و دفتر آن در خیابان لاله زار بود؛ نماد و کلیشه روزنامه دریای متلاطمی است ...
