در دوران حضور روسیه و انگلیس، دو کشورهای سیاست‌های متفاوتی را در قبال یکدیگر پیش گرفتند. سیاست دو کشور ابتدا در قالب تقابل و رقابت بود، اما بعد از مدتی این سیاست تبدیل به رفاقت و همکاری شد. این سیاست اولین بار از طریق قرارداد 1907 عملی شد، هر چند سیاستمداران دو کشور، هدف این قرارداد را موارد دیگری ذکر می‌کردند.

درخصوص عوامل و متغیرهای دخیل در انعقاد قرارداد 1907 بین انگلستان و روسیه و تقسیم ایران به حوزه های نفوذ دو کشور، بحثهای متعددی صورت گرفته است. عده ای از تاریخ نگاران به متغیر اقتصادی و دستیابی به منابع اقتصادی ایران اشاره نموده اند و برخی دیگر نیز به رقابتهای سیاسی و تلاش هر دو قدرت استعماری در جهت توسعه نفوذ سیاسی و امنیتی خود در ایران تاکید دارند....

روس ها تا پیش از کنفرانس 1907 آنچه در سر داشتند دسترسی به آبهای آزاد بود. آنها در ذهن خود رسیدن به هند را از طریق خلیج فارس می دانستند. اما جالب اینکه قرارداد 1907 برای همیشه این آرزوی آنان را به تاریخ پیوند داد . . .

قرارداد 1907 معاهده ای استعماری بود که به شکلی سری ایران را به منطقه نفوذ روسیه و انگلیس تقسیم می کرد. جالب اینکه این قرارداد تنها چند سال پس از انقلاب مشروطه ایران بسته شد و طی آنها انگلستان همراهی خود با مشروطه خواهان ایرانی را به کناری نهاد. ضعف ایران در مقابله با استعمارگران به خوبی نمایان بود. به طوری که این ضعف حتی در کاریکاتورهای نشریات خارجی ...

ایران سرزمین کهن که از دیرباز در پهنۀ جهان به خوبی درخشیده بود و سالیان سال پس از تهاجمات و غارتگریهای اقوام همچنان سرافراز ایستاده بود، مقارن با قرن 20 در میدان رقابت و کشاکش دو قدرت بزرگ جهانی که در شمال ایران و مرزهای جنوبی صاحب نفوذ بودند، قرار گرفت.