در دوره قاجار، شیوع و گسترش بیماری‌های واگیردار یکی از مخاطرات طبیعی انسان و محیط محسوب می‌شد. مالاریا از جمله این بیماری‌ها بود که به دلایل مختلف محیطی و انسانی در ماه‌هایی خاص از سال به وقوع می‌پیوست و در درمان آن از روش‌های سنتی استفاده می‌شد.
مهمترین بیماری شایع در دوره قاجار، بیماری مالاریا بود. این بیماری در نقاط خاصی از ایران فراگیری بیشتری داشت و به دلایل غیرمستقیم بر وضعیت معیشتی خانواده‌ها و به تبع آن وضع اقتادی کشور تأثیر منفی می‌گذاشت.
