بر اساس این سند یکی از نمایندگان مجلس به نام اکباتانی «وظیفه دارد کلیه اخبار محرمانه و خصوصی جلسات مجلس شورای ملی را به اطلاع اقبال و رشیدیان‌ها برساند و در پخش شایعات دلسرد کننده بین نمایندگان حزبی مجلس فعالیت کند و تمام اطلاعات لازمه رادر اختیار رامبد و حزب مردم بگذارد.

منوچهر اقبال در این زمان «رئیس شرکت نفت ایران» بود، وی که یک دوره‌ی نخست وزیری بسیار ناموفق را در کارنامه داشت، این جمعیت را برای ایجاد جناح‌بندی و فعالیت سیاسی تشکیل داده بود.

دکتر منوچهر اقبال وزیر نفت و نخست وزیر ایران از جمله کارگزاران رژیم پهلوی بود که انتقادات زیادی نسبت به شیوه حکومت داری در این دوره داشت. وی اصلاح وضعیت حکومت با وجود افرادی چون هویدا در ساختار مدیریتی را بعید می دانست.

مشارالیه برای من پیغام فرستاد اگر تمایل به افتتاح مخزن پمپ بنزین دارید لازم است مبلغ صد هزار تومان پول بفرستید تا ترتیب کار شما را بدهند در غیر این صورت دنبال کار خود بروید و از این موضوع چشم بپوشید.

شاه معمولاً افرادی را به عنوان رئیس شرکت انتخاب می‌کرد که وابستگی زیادی به رژیم و شخص شاه داشتند. به عبارتی، وفادارترین افراد به شاه در اولویت بودند.

در این سند مواردی درباره صورت مذاکرات هیات وزرا (کابینه اقبال) برای اجاره دادن دو روستای خالصه حوزه ارومیه به ورثه اسماعیل سمیتقو ، قرارداد خرید فولاد مورد نیاز ارتش از کارخانه بهلر اتریش ، بررسی نخود های موجود در گمرک ، افزایش سهمیه ایران در صندوق مخصوص ملل متحد و . . . درج شده است.

روال کار معمولاً به این صورت بود که یک جریان خاص با استفاده از ابزارهایی از قبیل؛ مطبوعات و... زمینه‌ی برکشیده شدن یک نفر به مقامات عالیه را فراهم کرده و پس از تحقق این هدف، شخص برکشیده شده نیز از آن افراد حمایت‌های گسترده‌ی مالی و سیاسی می‌کرد.

«بسیار جاه‌طلب بود... او نیز از انگلیسی‌هایی بود که به آمریکا وصل شد ولی بیش از هر چیز رضایت محمدرضا را می‌خواست و دسته خاصی (به جز چند نفر) نداشت.»