در دوره قاجار، گروه زوار یکی از گروه‌های به اصطلاح دور‌گرد یا پیاده‌رو محسوب می‌شدند. این گروه از افراد که شامل افرادی از شهرهای مختلف ایران بودند، به دلیل عقاید مذهبی خود، شهرهای مذهبی از جمله کربلا را به مقصد زیارت انتخاب می‌کردند. زیارت در آن دوره کاری بسیار سخت، زمانبر و در عین حال کم هزینه بود
