طنز جنگی | کافه تاریخ

داوود امیریان در مقدمه کتاب آورده است:

«نوجوانى بودم پر شر و شور. هوایى شده بودم که به جبهه بروم. به جنگ دشمنى که مى خواست ایران عزیزمان را لقمه چپ کند. آموزش دیده و کفش و کلاه کرده بودم تا راهى شوم. اما ته دلم قرص نبود. چرا؟ چون تصویرى گنگ و دلهره آور از جبهه و جنگ داشتم. اضطرابم از این بود که آیا مى توانم با فضاى خشک و نظامى و پر خون و آتش آنجا جور دربیایم یا نه. اما وقتى به جبهه رسیدم و زندگى را دیدم، مرثیه و شادى را دیدم، به اشتباه خود پى بردم. نشاط و روح زندگى اى که آنجا دیدم...»

برخی داستان های این مجموعه بدین قرار است:

آقاى نورانى سوخته،اتوبمب بیل!،احترام به پدر، اسى بشکه، اطوشویى کجاست!؟، الاغ هاى جنگ جو!، امداد غیبى،ایرانى مزدور!، بابات کو؟، بره گمشده عباس،بلبل، به شرط سوت بلبلى، پاخروسى، پپچ و مهره اى ها، پسر فداکار، پُل قاطر مرده!، تُرب مى خواهى؟