چه کسی از همه چاپلوس تر است؟!

ویژگی بارز مسئولین سیاسی در دوران پهلوی علاوه بر غربگرائی، تبعیت از شاه و منویات او بود. به عبارتی افراد گماشته شده در سمت‌های مختلف به خوبی آگاه بودند در صورت هر گونه مخالفتی با شاه از سمت خود برکنار می‌شوند. این موضوع لزوم چاپلوسی در برابر شاه را پررنگ می‌کرد. از این رو فرهنگ سیاسی حکومت پهلوی فرهنگی کاملاً متملقانه و انتقادناپذیر بود.

سند زیر تلگرافی است پر از تملق و چاپلوسی از سوی «اردشیر زاهدی» برای «محمدرضا پهلوی » در سال 1356. این سند متملقانه برای آگاهی از روحیه‌ی رجال عصر پهلوی جالب توجه می‌باشد. در پایان گفته‌های اردشیر زاهدی جمله‌ای هست که مورد مناقشه می‌باشد،؛ چرا که «جهانگیر تفضلی» معتقد است وی اولین بار این جمله را به کار برده و زاهدی آن را از وی عاریت گرفته است. جمله مورد نزاع عبارت است از «پای مبارک را می‌بوسد هزار بار»!!!