آبگوشت به هزار و یک دلیل از خوراک‌های کهن ایرانیان است. یکی از این دلایل، شیوه کوچی و عشایری زندگی نیاکان ایران، برپایه فرهنگ دامپروری است. ایرانیان حتی هنگامی که شهرهای کهنی همچون همدان و شوش و پارسه را ساخته بودند، به معنی واقعی یکجا‌نشین نشده بودند و باز شاهان و درباریان، همانند مردمان در راه این شهرها ییلاق و قشلاق می‌کردند.

دکتر چمران برای خاموش کردن آتش دشمن، تصمیم گرفت نیروها را به آن سوی رودخانه کرخه منتقل کند و برای این کار پلی را با استفاده از لاستیک تراکتور و قطعات چوب انجام داد. بعد از موفقیت در ساخت این پل، گوسفندی را قربانی کردند و آبگوشتی تهیه شد تا غذای رزمندگان گروه جنگ های نامنظم باشد.