از میان روحانیون، عده معدود و معینی جواز لباس داشتند و بقیه اگر با عبا و عمامه به خیابان می‌رفتند عمامه را از سرشان بر می‌داشتند و به گردنشان می‌انداختند و توهین می‌کردند.