اکثر شهرهای دوران صفویه شهرهایی ثروتمند محسوب می‌شدند. حتی برخی از شهرها در این زمینه به حدی غنی بودند که میزان ارزاق از میزان نیازهای آن‌ها فراتر بود. دن گارسیا د سیلوا فیگوئرا در سفرنامه خود از شهر شیراز به عنوان یکی از این شهرها نام برده است
کمبود غله و دیگر مواد غذایی می تواند پیامدهای گسترده ای برای یک حکومت داشته باشد از جمله آنکه حتی باعث شورش و سرنگونی آن شود. از همین روی بود که حکومت قاجارها تلاش می کرد تا با سیاستی همچون تفتیش ارزاق روبروی هرگونه رویدادی را بگیرد . . .
