در ایران از دیرباز به علت فقدان آزادی و عدم توجه به حقوق فردی و اجتماعی، کسی نمی‌توانست آزادانه وضع عمومی کشور را مورد مطالعه و انتقاد قرار دهد. تنها دلقکها و مسخرگان کمابیش به خود اجازه بحث و انتقاد می‌دادند...