باباطاهر یا باباطاهر عریان عارف، شاعر ایرانی تبار و دوبیتی سرای اواخر سده چهارم و اواسط سده پنجم هجری ایران و معاصر طغرل بیک سلجوقی بوده است. اشعار باباطاهر با لهجه ملایری یا با لهجه‌ای از زبان لری سروده شده‌اند. بابا لقبی بوده که به پیروان وارسته می‌داده‌اند و عریان به دلیل بریدن وی از تعلقات دنیوی بوده است.

از باباطاهر علاوه بر دوبیتی های معروف او ، مجموعه کلمات قصاری نیز به زبان عربی به نام اشارات به جای مانده است . از اشعار باباطاهر مجموعه موثقی در دست نیست ، به همین جهت نمی توان در صحت انتصاب تمام اشعاری که به او نسبت می دهند به یقین حکمی کرد .

از باباطاهر علاوه بر دوبیتی های معروف او ، مجموعه کلمات قصاری نیز به زبان عربی به نام اشارات به جای مانده است . از اشعار باباطاهر مجموعه موثقی در دست نیست ، به همین جهت نمی توان در صحت انتصاب تمام اشعاری که به او نسبت می دهند به یقین حکمی کرد.

این بنا در زمان پهلوی اول ساخته شده بود که در سال 1349 جایش را به آرامگاه تازه داد. بابا طاهر عریان، عارف و شاعر اواخر سده چهارم و اوایل سده پنجم هجری قمری ایران است که دوبیتی‌های او که با لهجه لری سروده شده‌اند، از قرن‌ها پیش ورد زبان مردم بوده است.