در این سند نامه ای مبنی بر اعلام سفر ماهانه تعدادی از هنرمندان خارجی -بعضا جالب و قابل پذیرش - به تهران جهت اجرای برنامه در کاباره های باکارا و شکوفه نو ، پیشنهاد دیدار آنان با [شاه یا ...] جهت اتخاذ تصمیم درصورت مورد پسند واقع شدن مشاهده می شود . . .

ادره ای به نام روابط عمومی در دبیرخانه وزیر تاسیس شده بود که در لیست کارمندان، ده زن زیبا و شوخ و شنگ کارمند آن بودند، ولی در وزارت خارجه کمتر آفتابی می شدند. پس از تحقیق آشکار شد که آنها مهماندارند و برای سرگرم کردن مهمانان وزیر، بخصوص شیوخ عرب در حصارک حضور می یابند.