شاه تهماسب اول صفوی (۹۱۹-۹۸۱ ق) فرزند شاه اسماعیل اول (مؤسس صفویه) با ۵۴ سال سلطنت، طولانی‌ترین مدت حکومت را در بین شاهان صفوی داشت؛ چنانکه مقابله با دشمنان خارجی، صلح آماسیه، انتقال پایتخت و مهاجرت علماء به ایران از مهم‌ترین حوادث دوران حکومت وی است.

آقا محمد خان به سال ۱۲۰۵ یا ۱۲۰۶ ق. سکته ای بر او عارض شد و در هر صورت به مساعی دو نفر از اطباء پس از سه روز صحت یافت. بر این اساس پس از بهبودی دستور به بازسازی حرم حسینی داد.

در پایان عهد ایلخانان تا عهد تیموریان و تا چندی بعد از آن، نوعی ملوک ‏الطوایفی در ایران ادامه یافت که دوام آن تقریبا سراسر ایران زمین را غرق در جنگهای محلی، هرج و مرج‏ های اداری و اغتشاش‏ ها و ناامنی کرد و موجب غلبه جهل، فساد، فقر و بدبختی در تمامی عرصه ‏ها شد و در این بین سلسله آل جلایر در حال رشد و قدرت گیری بود.