مبارزه روحانیت با سلطنت طاغوتی پهلوی با فراز و نشیب‌های فراوانی روبرو بود اما این مبارزه همچنان تداوم یافت و نسل به نسل منتقل شد تا در انقلاب اسلامی سال 57 به شکوفایی رسید. علما و بزرگان دینی بسیاری در این راه تلاش کردند که نام هر یک از آنها بر تارک تاریخ ایران به شکل خاصی می‌درخشد.
ترور آیت‌الله مفتح را می‌توان سومین حادثه دلخراش پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران دانست؛ چرا که پیش از آن، آیت‌الله شهید مرتضی مطهری مغز متفکر انقلاب اسلامی و همچنین آیت‌الله محمدعلی قاضی طباطبایی، اولین امام جمعه تبریز و اولین شهید محراب، هدف کینه‌توزی و جاهلیت گروه فرقان قرار گرفته بودند.
صبح روز 27 آذر 1358 جلو دانشگاه الهیات تهران مارقین انقلاب یعنی گروه منحرف فرقان آن متفکر وارسته را هدف چندین گلوله قرار دادند. آنان بزرگ مردی را ترور کردند که اسلحه ای جز قلم و سخن نداشت و کسی را به شهادت رساندند که کشتنش جز موج خشم آگین و نفرت و انزجار امت مسلمان نتیجه‌ای نداشت و اگر بدن پاکش در خاک و خون طپید، فکرش بیشتر تجلی نمود و از برکت خونش ...
رهبر معظم انقلاب درباره‌ی شهید مفتح می‌فرمایند: «...تصادفی هم نیست که روز اتحاد دانشجو و روحانی یا حوزه و دانشگاه روز شهادت ایشان قرار داده شده است، چون انصافاً حلقه‌ی وصلی بود متناسب با چنین خصوصیتی...»
فرزند آیت‌الله طالقانی با بیان اینکه در آن زمان که آیت‌الله طالقانی احساس نیاز کرد برای تبلیغ دین در عرصه عمومی حضور پیدا کند در علما کمتر کسی در پی حضور در عرصه عمومی جامعه بودند، گفت: در آن زمان تنها برخی متدینین غیر معمم بودند در عرصه عمومی حضور پیدا می‌کردند.
