تهران در آغاز روستایی نسبتاً بزرگی بود که میان شهر بزرگ و نام آور آن زمان، شهر ری و کوهپایه‌های البرز جای گرفته بود. ری که در تقاطع محورهای قم، خراسان، مازندران، قزوین، گیلان و ساوه واقع شده به سبب مرکزیّت مهم سیاسی، بازرگانی، اداری و مذهبی از قدیم مورد نظر بوده و مدّعیان همواره این مرکز راهبردی را مورد تهاجم و حمله قرار می‌داده‌اند.

دروازه یوسف آباد غربی ترین دروازه تهران در باروی شمالی بود. محل این دروازه در حدود تلاقی خیابان انقلاب و چهارراه کالج بود.سه دروازه در باروی جنوبی شهر، از شرق به غرب به ترتیب، شاه عبدالعظیم، غار، خانی آباد+ دروازه ماشین دودی (راه آهن).

این عکس اکنون در موزه ارگ کریم خان در شیراز نگهداری میشود.

دروازه خراسان در حدود میدان خراسان قرار داشت. این دروازه در دیوار باروی شرقی شهر و جنوبی ترین دروازه شرقی قلمداد می شد.سه دروازه در باروی غربی شهر، از شمال به جنوب به ترتیب: باغ شاه، قزوین، گمرک

دروازه ای رو به جهنم نام حفره آتشینی است که یک روستایی اهل چین کشف کرده است، این حفره یک متر پهنا دارد و از آن آتش زبانه می کشد.

دروازه‌های تهران، به بناهای مستحکم و رفیع و فضاهای شهری اطراف آنان اطلاق می‌شد که در گذشته در نقاطی از حصار و برج و باروی شهر تهران ساخته شده بودند. ساخت این بناها ظاهراً از عصر صفویه در تهران آغاز شده و تا پایان پادشاهی ناصرالدین شاه قاجار تداوم یافته‌است. اما از آن پس دروازه‌های تهران همگی روی به خرابی گذاشتند نابود شده‌اند.

عکسی از دروازه دمشق در شهر قدس سال 1940 میلادی

دروازه مسجد که میگویندآقامحمدخان قاجار از طریق آن وارد کرمان شد در زمان قاجار

در طهران یا تهران قدیم دروازه های متعددی وجود داشته که با خندقی محافظت میشده اند. با تخریب دیوارها و خندق و حتی دروازه ها، هنوز بعضی دروازه ها در ادبیات مردم حضور دارند. یکی از مشهورترین دروازه های تهران، دروازه شمیران بود.