پرده برداری از مجسمه رضاشاه دریکی از میادین تهران دراواسط سلطنت پهلوی اول

از زمان حکومت پهلوی اول و با توجه به اهمیت سیاست گفتمان سازی فکری و هویتی ایران در قالب برنامه های مدرنیزاسیون رضاشاه، سازمان پروش افکار تاسیس گردید. سازمانی که بیش از آنکه کارکردی هنری داشته باشد کارکردی سیاسی داشت

شخیصت امیر اسدالله علم را باید به حق یکی از بدنام ترین چهره های تاریخ معاصر ایران دانست. اسدالله علم که به قول مرحوم دکتر مصدق «جد اندر جد جاسوس انگلیس بود» طبق سنت خانوادگی از اوان جوانی به خدمت سازمان اینتلیجنس سرویس بریتانیا درآمد و تا آخرین نفس از خدمت به بیگانگان، وطن فروشی، هرزگی و مال اندوزی دست نکشید.

در طول یادداشتها و خاطرات دولتمردان پهلوی اول، موارد زیادی از بدرفتاری و حتی ضرب و شتم و بددهنی رضاخان با رجال دولتی را مشاهده می نماییم. رضاخان روزی چند ساعت عصا به دست راه می رفت و بسیاری از مقامات کشوری ولشگری را را در حال قدم زدن به حضور می پذیرفت . . .

در دوران پهلوی اول تقریبا هیچ نشانه ای از مطبوعات مستقل کشور باقی نماند. دستگاه دیکتاتوری عریض و طویل رضا خان تقریبا با هر صدایی که اندک زاویه یا مخالفتی با او داشت برخورد می کرد. احمد ملکی مدیر روزنامه ستاره وضعیت مطبوعات در این دوران را اینگونه توصیف کرده است . . .

پس از اشغال ایران توسط متفقین در شهریور 1320 و تبعید رضا خان درباره قتل های صورت گرفته در دوران زمامداری دیکتاتور  اخبار متنوعی منتشر شد که برخی از آنها حکایت از جنایتهای مهلکی دارد که جز در زندانهای مخوف استالین نمی توان نمونه های آن را یافت. در یکی از اخبار مربوط به این موضوع که در 12 دی ماه سال 1320 شمسی در «ستاره هفتگی» منتشر شده بود می خوانیم ...

رضاخان پهلوی بهنگام استماع گزارش سرتیپ محمدنخجوان در مراسم اعطای گواهینامه فارغ التحصیلان مدارس کل نظام

نگاه حکومت پهلوی اول به مسئله کشف حجاب بسیار سطحی بود. به گونه ای که آنان علاج دردهای کشور را در کشف حجاب می دانستند. در واقع رضاشاه و نخبگان اطراف او به یکی از شاخص های ظاهری فرهنگ اروپا به مثابه یک اصل بنیادین در تحول غرب می نگریستند و از این رو بر اجرای آن بسیار مصر بودند . . .

اگرچه رضاخان در آغاز سعی داشت با محدود نمودن فعالیت تیمورتاش به امور حزبی، آن را همچنان در راستای منافع رژیم خود سازماندهی نماید، اما به دلیل تعلق خاطر گردانندگان حزب به وزیر دربار شاه همواره از این هراس داشت که مبادا احزاب به پایگاه قدرت تیمورتاش و عمال تهدید کننده سلطنت تبدیل شود، لذا تصمیم به انحلال آن گرفت.

شخیصت امیر اسدالله علم را باید به حق یکی از بدنام ترین چهره های تاریخ معاصر ایران دانست. اسدالله علم که به قول مرحوم دکتر مصدق «جد اندر جد جاسوس انگلیس بود» طبق سنت خانوادگی از اوان جوانی به خدمت سازمان اینتلیجنس سرویس بریتانیا درآمد و تا آخرین نفس از خدمت به بیگانگان، وطن فروشی، هرزگی و مال اندوزی دست نکشید.

از زمان حکومت پهلوی اول و با توجه به اهمیت سیاست گفتمان سازی فکری و هویتی ایران در قالب برنامه های مدرنیزاسیون رضاشاه، سازمان پروش افکار تاسیس گردید. سازمانی که بیش از آنکه کارکردی هنری داشته باشد کارکردی سیاسی داشت