کمی پس از ترک ایران به من خبر دادند که مارگارت تاچر به ما اطمینان داده است که در صورت پیروزی در انتخابات قریب‌الوقوع انگلیس به ما پناهندگی سیاسی خواهد داد، ولی پس از آنکه او نخست وزیر شد، به ما گفتند که برای ایشان برازنده نیست به ما اجازه ورود بدهد.

فساد مالی، رشوه‌خواری، رانت‌خواری، بریزوبپاش‌های سلطنتی، سفرهای پُرخرج داخلی و خارجی و... در حالی به امری شایع در خاندان سلطنتی، دربار و حکومت پهلوی دوم مبدل شده بود که اکثریت جامعه‌ی ایران در وضعیت نه چندان مناسب اقتصادی به سر می‌بردند و از امکانات رفاهی چندانی برخوردار نبودند.