شاه ایران از منظر اخلاقی به واقع فردی فاسد بود. در حالی که رهبران می بایست الگوی جامعه باشند، او بی اخلاقی را به منتهای درجه خود رسانده بود. به عنوان مثال در همه سفرهایش کسانی بودند که مسئول زن بارگی او بر عهده داشتند. همین مسئله دامن فساد را از شاه به رجال سیاسی و نظامی دیگر نیز می کشاند . . .
به شما چه که این امین السلطان در تمام صدارت خود به این ملت و مملکت خیانت کرد و تمام حقوق این ملت را از روی شهوت رانی محض جلب منافع شخصی و هوای نفسانی از دست داد و کلیه خرابی ]که[ امروزه مشاهده می شود آثار خیریه اوست.
