بعد از آنکه مدرسه دارالفنون به عنوان نخستین نهاد برای بهره گیری از پزشکی جدید و توسعه این رویکرد جدید برآمده از علم و دانش عصر جدید، تأسیس گردید، در گام بعدی و پس از شیوع انـواع بـیماری هـای واگیردار در شهرهای مختلف ایران نـیاز بـه تـأسیس یک نهاد بهداشتی فراگیر تحت عنوان «هیأت صحیه » یا «مجلس حفظ الصحه » احساس شد . . .
مقدمه مولف به دو زبان فارسی و انگلیسی در علت تدوین این کتاب است، از جمله این که این کتاب در راستای تالیف دانشنامه «تاریخ و اخلاق پزشکی در اسلام و ایران» تالیف شده است.
بدون تردید رازی بنیانگذار واقعی طب و پزشکی در جهان اسلام و ایران است. اهمیت رازی در طب اولا به سبب اطلاعات بسیار وسیع و کامل و علمی او در این فن است، ثانیا در تالیفات متنوعی است که در این علم به مقصود و منظورهای مختلف طبی انجام داده و ثالثا در تجربه ها و تحقیقات جدید که منجر به یافتن داروهای تازه و معالجات تازه یا کشف معالجه بعضی از امراض مثل آبله ...
در سال ۱۲۶۶ هجری قمری میرزا تقی خان فراهانی (امیرکبیر) در گوشه‌ای از اراک شاهی بنای مدرسه‌ای را به سبک مدارس عالیه اروپا آغاز نمود و آن را دارالفنون نامید. ساختمان این مدرسه در سال ۱۲۶۷ به پایان رسید و در سال ۱۲۶۸ رسما افتتاح شد.
